Bezoek aan begijnhof in Tienen
In het artikel 'Rond ruïnes: omgaan met ruïnes getoetst aan de Tiense Begijnhofkerk' van Chris De Maegd, gepubliceerd in het erfgoedtijdschrift M&L van mei-juni 1999, wordt ook beschreven hoe architect Pieter Langerock een bezoek bracht aan het begijnhof in Tienen:
"Het eerste pleidooi om het begijnhof niet teloor te laten gaan, begin [20ste] eeuw, dankte men aan pastoor Oudens van de Onze-Lieve-Vrouwekerk van Tienen. Hij had een ontmoeting met de notaris die het begijnhof, de kerk, het klooster en het hospitaal moest aankopen voor de suikerfabriek, en "de eenige aloude schilderachtige hoeken der stad (doet men) alzoo onmeedoogend verdwijnen voor den alverslindenden geldmoloch". Op 10 december 1919 alarmeerde hij kanunnik Raymond Lemaire, toen corresponderend lid van de Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen: "ik hoop wel dat gij zult zorgen dat dit plan niet uitgevoerd worde!" Die deed inderdaad zijn best en hij bracht samen met architect Pieter Langerock een bezoek aan Tienen. In maart 1920 brachten ze er verslag van uit. Ze wezen op het architectuurhistorisch belang van de kerk, op het pittoreske ensemble van het zestal straatjes van het begijnhof, op twaalf van de ongeveer vijfendertig huisjes die nog in hun oorspronkelijk 17de-eeuws aspect bewaard waren. Ze signaleerden terzelfdertijd dat het hospitaal van de Openbare Onderstand, waarvan de tuinen het begijnhof aan drie zijden omsloten, net verkocht was aan de suikerfabriek. Dit lot en dus de verdwijning scheen ook voor het begijnhof weggelegd, zo vreesden ze, en dat verlies zou niet alleen om de archeologische en pittoreske waarde spijtig zijn, maar meteen zou de gepaste omkadering voor de kerk weg zijn, want die zou in de buurt komen te staan van industriële constructies. Dit vroege pleidooi voor een stadsgezicht was tevergeefs, de raffinaderij breidde zich inderdaad uit ten koste van het begijnhof."
Het hele tijdschrift is hier te raadplegen.
Lees meer:
Reacties
Een reactie posten