Pierre Langerock

In het artikel '1898: Une année cruciale pour la gare de Manage' van Joseph Strale, in 1999 gepubliceerd in het nummer 13 van het driemaandelijkse tijdschrift Les cahiers du Grand Manage , wordt aangegeven dat de onveiligheid van het plaatselijke treinverkeer de bouw van het nieuwe station, ontworpen door architect Pierre Langerock, versnelde:     "C'est en 1843 que fut aménagée la première gare de Manage. [...] L'augmentation du traffic, tant celui des marchandises que celui des passagers, rendit rapidement la situation intenable. D'une part, de nouvelles voies s'avéraient nécessaires alors que l'espace disponible était déjà réduit, et d'autre part, il fallait franchir trois pasages à niveau pour se rendre aux installations d'accueil, salle d'attente et recettes.    Celles-ci étaient abritées dans le corps central du bâtiment néoclassique de cette première gare. L'avant-corps droit contenait le bureau des télégraphes et téléphones ainsi...

In het boek Onderzoeksbalans bouwkundig erfgoed. Deel 1: Architectuurgeschiedenis. Versie 1 (2008) van Leen Meganck, Frank Becuwe, Anna Bergmans, Jo Braeken, Thomas Coomans en Vincent Debonne, een uitgave van de Vlaamse overheid in 2022, wordt architect Langerock geplaatst in een traditie van restauraties van middeleeuwse gebouwen:    "De eerste gebouwen die na 1830 gerestaureerd werden, waren hoofdzakelijk middeleeuwse monumentale kerken en stadhuizen. Er mag dus zeker gesproken worden van een lange traditie inzake restauratie van middeleeuwse architectuur, ook al kende deze traditie in de loop der tijd een belangrijke evolutie. Onder invloed van de Sint-Lucasbeweging werden vanaf de jaren 1870 archeologische restauraties met zicht op stijleenheid bevorderd (zie o.m. het werk van architecten als Auguste Van Assche, Pierre Langerock, Auguste Verhargen, Hendrik Geirnaert, Matthieu Christiaens). Nogmaals kregen de gebouwen uit de middeleeuwen de voorkeur omdat vanuit een ideolo...

In de KADOC-uitgave België in het Vaticaans archief - Staatssecretariaat (rubriek 256) - 1903-1915 - Regestenlijst , van de hand van Lies Van Rompaey en gepubliceerd in 1996, wordt ook een archiefstuk vermeld waarin architect Pieter Langerock voorkomt:   De uitgave geeft eveneens een korte biografie mee van de vermelde pater Delouche en van d'Erp, de vertegenwoordiger van België bij de Heilige Stoel (zie hieronder). Merry del Val was een Spaanse kardinaal (zie meer hier ).   Lees meer:     Vermelding in Canadese krant (1886)   Artikel uit 1931 vat begin bouwgeschiedenis basiliek Koekelberg samen

De stad Diest zocht in de voorbije jaren in samenwerking met de kerkelijke overheden naar de mogelijkheden om enkele kerken op haar grondgebied een nieuwe toekomst en invulling te geven. Een werkgroep stelde in juni van dit jaar de resultaten voor van het onderzoek, waarbij ook de lokale gemeenschappen een inbreng hadden.    Voor de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Diest, die aan het eind van de 19de en het begin van de 20ste eeuw gerestaureerd werd door architect Langerock, werd daarbij een voorkeursscenario als overnachtingshub geselecteerd. Het zou voor alle duidelijkheid enkel gaan om een nevenbestemming en niet om een volledige herbestemming. De kerk blijft in elk geval gedeeltelijk dienst doen als plaats voor de eredienst.    Het voorkeursscenario wordt nu verder uitgewerkt via ontwerpend onderzoek, om de architecturale, technische, financiële en economische haalbaarheid te beoordelen. De eventuele realisatie wordt een taak voor het volgende gemeentebestuur.  ...

In de uitgave van augustus-september 1906 van het architectuurtijdschrift Bulletin des Métiers d'Art , wordt meningen uitgewisseld over de restauratie van de muurschileringen in de Saint-Sulpicekerk te Neerheylissem, nu een deelgemeente van Hélécine in het noordoosten van de provincie Waals-Brabant: Lees meer:   Keuze voor spitsboog bij restauratie kerk Neerheylissem bleek de juiste   Overzicht van restauratiewerken aan kerk Neerheylissem